Luty 1940 r. – trwała wojna, trwała też zima: sroga, ostra i śnieżna. Jednak polskie mrozy okazały się niczym w porównaniu z zimnem Sybiru. W nocy z 9 na 10 lutego rozpoczęła się pierwsza wywózka Polaków tysiące kilometrów w głąb Rosji. – Jechaliśmy miesiąc – wspominał ksiądz Stanisław Pająk dziś podczas uroczystej mszy w kościele pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.
Okazała świątynia na Osiedlu Młodych gościła dziś tych, którzy pamiętają koszmar sprzed 71 lat. Tych, którzy przeżyli – cudem. Sybirakom towarzyszyła młodzież, która pomagała dźwigać ciężkie sztandary związkowe.
Wspomnieniami dzielił ksiądz Stanisław Pająk, do emerytury - na którą odszedł w 2007 r. - proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Wałbrzychu. Opowiadał o nieludzkim życiu na dalekiej północy, ale też o tym, jak trudno było młodzieży już w latach sześćdziesiątych XX wieku zrozumieć to, że ludzie mogli żyć w takich warunkach. Ksiądz Stanisław prowadził katechezę, na przełomie 1969 i 1970 r. maturzyści nazwali jego opowieści bajkami.
