Położona nad Bystrzycą w gminie Mietków, miejscowość Domanice (niem. Domanze) była w latach 20. XIII wieku własnością wrocławskich augustianów. Prawdopodobnie wtedy powstał na skalnym cyplu zamek strzegący strzegący brodu na rzece. Pierwsze jednak o nim wzmianki pochodzą z roku 1389, kiedy to bracia Gawin i Wolfarth von Reichenbach sprzedali część wsi wraz z zamkiem. Do końca XIV wieku Domanice należały kolejno do rycerskich rodów von Manov, von Glosse, von Aulock, von Bolze i von Schwarzenwalde, a w latach 1401-1468 do rycerzy von Schindel. Przez blisko 200 kolejnych lat, właścicielami wsi byli członkowie rodzin von Schellendorf, von Mühlheim i von Reichenbach. Na przełomie XVI i XVII wieku zamek został rozbudowany i przebudowany. Powstał wówczas renesansowy, pokryty dwuspadowym dachem pałac z wieżą. W 2 połowie XVII wieku wzniesione zostały krużganki, które XVIII wieku zostały zamurowane na wyższych kondygnacjach, z pozostawieniem podcienia parteru. W 1777 roku zamek otrzymał nowe pokrycie dachowe. Wówczas przebudowano również wieżę. W 1821 roku obiekt został przebudowany w stylu klasycystycznym. Wówczas został założony folwark przyzamkowy, w skład którego wchodził czterokondygnacyjny budynek pałacowy z wieżą od strony dziedzińca, kuźnia oraz stajnia. Wzniesiono również pawilon ogrodowy.
W 1650 roku zniszczone w trakcie wojny trzydziestoletniej dobra ziemskie Domanice i Pożarzysko oraz położony na granicy Imbramowic i Domanic przysiółek Puschmühle z młynem wodnym, nabył generał armii cesarskiej Ludwig de Lopis baron de Monteverques (trzy lata później także Mrowiny z przysiółkami). Ten pochodzący z francuskiego Awinionu, arystokrata i żołnierz – najemnik, został w 1640 roku mianowany przez cesarza Ferdynand III Habsburga na stanowisko komendanta twierdzy w Legnicy. Dowodząc obroną Legnicy, dwukrotnie ocalił miasto przed Szwedami, co miało miejsce w maju 1642 i w 1646 roku. Z inicjatywy barona de Monteverques przebudowano w tym czasie fortyfikacje i przysposobiono mieszkańców do skutecznej obrony twierdzy, poprzez ćwiczenia w strzelaniu. W 1650 roku mianowany został komendantem twierdzy w Głogowie i awansowany na stopień generała brygady (General-Feldwachmeister). Na stanowisku tym pozostał aż do swej śmierci w 1669 roku. Z jego inicjatywy odbudowano zniszczone probostwo w Pożarzysku oraz zniszczony przez pożar w 1664 roku kościół św. Anny w Domanicach.
Uczestnicy rajdu w krótkiej prelekcji historycznej, usłyszeli również o innym równie znanym właścicielu zamku w Domanicach i pobliskiego Pożarzyska, którym był syn króla pruskiego Friedrich Wilhelm von Brandenburg (w latach 1848-1850 premier Królestwa Prus). Na szlaku pieszej wędrówki, żarowscy turyści mieli także okazję zwiedzić wnętrze XIII-wiecznego kościoła pw. św. Józefa w Pożarzysku, a także obejrzeć w Domanicach: XVIII-wieczne budynki po zborze ewangelickim, XV-wieczny kościół filialny pw. św. Anny, okazałe mauzoleum grafa von Brandenburg z 1856 roku oraz XIX-wieczną Villę Rossmann. Rajd zakończył wspólny grill zorganizowany przy boisku w Pożarzysku. Organizatorzy rajdu Żarowska Izba Historyczna oraz Koło PTTK "Żarodreptaki" Żarów, składają serdeczne podziękowania dla Pana Łukasza Brańki – sołtysa wsi Pożarzysko za udostępnienie i przygotowanie miejsca grillowego.
